Babeau Dufraing

Promotor: dr. Maarten Haspeslagh
Promotor: Lien Gysens

Onderdeel van de Masterproef

titel : RISICOFACTOREN VOOR SARCOÏDONTWIKKELING BIJ PAARDEN

Samenvatting

Sarcoïden zijn een van de meest gekende en meest voorkomende huidtumoren bij paarden. Ze kunnen paarden van alle leeftijden, rassen, vachtkleuren of geslachten aantasten, al lijken er wel bepaalde predilecties te zijn. Het is geweten dat het boviene papillomavirus (BPV) een belangrijke rol speelt in het ontstaan van sarcoïden. Equine sarcoïden kennen echter een multifactoriële etiologie. Naast het boviene papillomavirus zijn nog andere factoren nodig om tot tumorontwikkeling te komen. Mogelijke risicofactoren kunnen individuele of genetische eigenschappen zijn. Een ander belangrijk punt dat als risicofactor overwogen wordt, is de aanwezigheid van aangetaste paarden of runderen. Direct of indirect contact hiermee zou kunnen leiden tot een verhoogde kans op ontwikkeling van sarcoïden. Aangezien ook paarden die geen direct contact hebben met aangetaste paarden of runderen sarcoïden ontwikkelen, wordt de piste van vliegen die instaan voor de transmissie veelvuldig onderzocht. In meerdere onderzoeken is reeds DNA van het boviene papillomavirus aangetoond in vliegen die in de nabijheid zijn gevangen van aangetaste paarden. Het is echter nog niet duidelijk of de aanwezigheid van deze positieve vliegen ook effectief kan leiden tot een overdracht van BPV infectie wat op zijn beurt kan leiden tot de ontwikkeling van een sarcoïd.

Het doel van deze masterproef is om een beter inzicht te krijgen in sarcoïden en hun mogelijke risicofactoren. Dit wordt getracht te bekomen door de literatuur hierover te bundelen. Daarnaast worden de demografische gegevens van een studiepopulatie die aangetast is met sarcoïden onderzocht om beter inzicht te krijgen in het voorkomen van sarcoïden en hieraan gelinkt hun risicofactoren. Uit de resultaten lijkt voornamelijk de leeftijd een belangrijke risicofactor te zijn. Een onderzoek naar de aanwezigheid van BPV in vliegen die gevangen zijn op specifieke locaties tracht meer informatie in te winnen over de mogelijkheid van vliegen en de nabijheid van aangetaste paarden of runderen als risicofactor. Vliegen die zijn gevangen bij paarden die in contact leven met runderen blijken vaker positief te zijn wat betreft de aanwezigheid van BPV-DNA. De hoeveelheid DNA dat aanwezig is in de gevangen vliegen lijkt niet te verschillen tussen vliegen die gevangen zijn bij aangetaste paarden, niet aangetaste paarden of paarden in contact met runderen.

Masterproef 2022 van Marie Demeyere

promotoren: Prof.dr. Gunther van Loon en Dr. Glenn Van Steenkiste

titel: "Het effect van een aangepaste elektroden positie voor elektrocardiogram registratie met een televet recorder bij het paard"

 Elektrocardiografie is een diagnostische techniek die vaak wordt gebruikt bij paarden om de diagnose van een hartritme- of hartfrequentiestoornis te stellen. Er zijn heel wat configuraties beschreven waarop verschillende variaties bestaan naargelang persoonlijke voorkeur van de dierenarts die het elektrocardiogram uitvoert. Deze grote variatie aan methoden om de elektroden op het paard aan te brengen is onder meer ontstaan door het feit dat er nog geen universeel geaccepteerd lead systeem bestaat bij paarden. Dit is in groot contrast met de elektrocardiografie bij de mens en kleine huisdieren waar dit wel bestaat. Als gevolg hiervan wordt bij verschillende onderzoeken een andere elektroden positie gebruikt om op de paarden die tot de studiepopulatie behoren aan te brengen. Hierdoor kunnen resultaten van verschillende studies niet met elkaar vergeleken worden, aangezien een verschillende positie van de elektroden een effect heeft op onder andere de amplitude en de duur van verschillende componenten van het verkregen elektrocardiogram. Het doel van deze masterproef is om te kunnen besluiten welke elektroden configuratie het best is of m.a.w., welke elektroden positie het elektrocardiogram geeft met de meeste informatie en dus de beste diagnostische mogelijkheden. Hiertoe worden verschillende elektroden configuraties die variëren in een meer dorsale of ventrale positie van de verticaal gemodificeerde basis-apex configuratie (één positie), driehoek-omhoog-configuratie (▲) (vijf posities) en driehoek-omlaag-configuratie (▼) (vijf posities) met elkaar vergeleken. De verschillende posities worden van dorsaal naar ventraal aangeduid met D, 2, 3, 4 en V. Deze configuraties worden allemaal bekeken voor de coherentie, de amplitude van de P1- en P2-golf, het QRS-complex en de T-golf en de mean electrical axis (MEA). Uit dit onderzoek blijkt dat configuratie ▲3 de elektroden configuratie is die een elektrocardiogram geeft met de hoogste coherentie en amplitude van de P1- en P2- golf en het QRS-complex en de laagste amplitude van de T-golf. 

 © foto: UGent

De prijs werd uitgereikt door Prof. Dr. Frank Gasthuys, bestuurder van de WVGP vzw.

Masterproef 2021 van Sorenza De Waele

promotoren: Prof.dr. Edwin Claerebout en Prof. dr. Peter Geldhof 

titel: "Het effect van compostering van paardenmest op de leefbaarheid van wormeieren"

Door een circulair systeem kan de eigen paardenmest als bodemverbeteraar aangewend worden. Deze rijke grondstof herstelt de afgegraasde weilanden, waardoor paarden niet meer in hun defecatiezones moeten grazen. Door het geregeld wegruimen van de mest, krijgen de eitjes de kans niet te embryoneren en uit te spoelen naar de graasgebieden van de paarden. De kringloop zorgt voor een daling van de wormbesmetting, en een gezonder paard dat toegang krijgt tot gezond en voedzaam gras.

Wanneer we echter zelf besmette mest gaan uitspreiden over het volledig weidegebied, is besmetting tijdens het grazen gegarandeerd. Dit is voor een paardenhouder een zeer groot struikelblok. Al jaren investeren paardenhouders geld in anti-parasitaire producten en spenderen ze uren aan het verwijderen van de besmette mest om de gezondheid van hun dieren te vrijwaren. Om paardenhouders te kunnen overtuigen van het idee eigen paardenmest te hergebruiken, moeten we een methode kunnen voorleggen die de afdoding van de wormeieren garandeert.

Met dit onderzoek hebben we een mestverwerkingsmethode (nl. compostering), die al toegepast worden in andere sectoren dan de paardenhouderij (zoals de land- en tuinbouw), geëvalueerd op de effectiviteit van afdoding van spoelworm- en strongylide-eieren. Dit onderzoek omvat 2 takken: ten eerste compostering op paardenhouderijen en ten tweede compostering onder gecontroleerde omstandigheden (experimenteel). We hebben dus onderzocht of beide nematodensoorten kunnen geëlimineerd worden uit de mest en welke technieken hiervoor in aanmerking komen.

Levende strongylide-eieren werden niet meer teruggevonden in de composthoop na 4 maanden cultiveren, of na 1 maand composteren als gedurende 7-8 dagen temperaturen boven de 37°C bereikt werden. Voor Parascaris-eieren volstond het niet 6-8 dagen temperaturen boven 35°C te behalen. Er werd een daling van het aantal leefbare wormeieren waargenomen na 4 maand cultiveren, maar geen totale afdoding. Voor een paardenhouder zonder jonge paarden volstaat deze techniek dus om wormvrije meststoffen te verkrijgen, aangezien dan geen rekening gehouden moet worden met Parascaris besmettingen.

 © foto: Sorenza De Waele

Masterproef 2020 van Stefanie Bouckaert

promotoren: Prof.dr. Gunther van Loon en Prof. dr. Caroline Bauwens 

titel: "IJzergehalte en anemie bij het paard : wat kunnen we eruit leren ?"

Anemie bij het paard wordt vaak geweten aan een ijzertekort in de voeding waarbij als behandeling ijzer supplementatie in de voeding wordt voorgesteld. Er zijn echter veel verschillende oorzaken die aanleiding kunnen geven tot anemie. Enkel in het geval van een chronische bloeding of chronische ziekte kan er een ijzer deficiënte anemie tot stand komen, alsook bij zogende veulens die geen toegang hebben tot een weide.

IJzer deficiënte anemie is moeilijk te diagnosticeren bij het paard. Er zijn verschillende testen beschikbaar voor het ijzermetabolisme maar een beperking bij al deze testen is dat de resultaten worden beïnvloed door de aanwezigheid van een ontsteking. Een definitieve diagnose kan worden bekomen door een beenmergbiopt, maar dit is een zeer invasieve procedure.

De conclusie van deze masterproef is dat anemie een hemorragische, hemolytische of inadequate erytropoëse als oorsprong heeft.

Een ijzertekort is zeldzaam bij het paard. Een probleem bij het stellen van de diagnose van ijzerdeficiëntie is dat er nog geen goede parameter beschikbaar is om de hoeveelheid ijzer in de weefsels te meten, en dat de aanwezigheid van inflammatie een rol speelt op de ijzerparameters.

Een ijzerovermaat is volgens de literatuur zeldzaam, hoewel er in het beperkt onderzoek ongeveer de helft van de paarden een ijzerovermaat in het bloed heeft, wat leidt tot de vraag of ook in andere  paardenpopulaties ijzerovermaat frequent voorkomt.

 © foto: UGent

De prijs werd uitgereikt door Prof. Dr. Frank Gasthuys, bestuurder van de WVGP vzw.

Masterproef 2019 van Lucas Troch

promotoren: Prof.Dr. Peter Daels en Dr. Peter De Blende

titel: "Het gebruik van iSperm Equine Semen Analyser: vergelijking met klassiek CASA systeem"

 © foto: Ugent

De prijs werd uitgereikt door Prof. Dr. Frank Gasthuys, bestuurder van de WVGP vzw.

Masterproef 2018 van Sofie Van de Velde.

promotoren: Dr. Michèle Dumoulin en Prof.Dr. Frederik Pille

titel: De invloed van verschillende hoofd-halshoudingen op de beweging van het paard

 © foto: Ugent

de prijs werd uitgereikt door Tresemiek Picavet, voorzitter van de WVGP vzw.

samenvatting....

© foto: Ugent

In het Universiteitsforum van de Universiteit van Gent kreeg Lukas Plancke op 1 juli 2016 de WVGP prijs uitgereikt door WVGP bestuurslid Prof.dr. Frank Gasthuys voor zijn Masterproef  'Kissing spines ter hoogte van T11-T12 bij een pony.'
Promotoren zijn Dr. Michèle Dumoulin en Prof.Dr. Ann Martens.

foto: UGent

 samenvatting  ....

In de aula van de Universiteit van Gent kreeg Kitty De Clercq op 3 juli 2015 de WVGP prijs uitgereikt door WVGP bestuurslid Prof.dr. Frank Gasthuys voor haar Masterproef  'Vascularisatie van het Equine Corpus Luteum.'
Promotoren zijn Dr. Jan Govaere en Prof.Dr. Gunther van Loon.

foto: UGent

 samenvatting  ....

In de aula van de Universiteit van Gent kreeg Jolien Van Cleemput op 4 juli 2014 de WVGP prijs uitgereikt door WVGP bestuurslid Prof.dr. Frank Gasthuys voor haar Masterproef  'Characteristics of equine herpes virus type 1 (EHV-1) entry in monocytic cells.'
Promotoren zijn Prof.dr. Hans Nauwynck en drs. Kathlyn Laval.

 © UGent, foto Delphine Vermeersch

In de aula van de Universiteit van Gent kreeg Eline Van de Water op 5 juli 2013 de WVGP prijs uitgereikt door WVGP penningmeester Dr. Yves Debosschere voor haar Masterproef 'De invloed van perineurale anesthesie op de hoefbalans bij het paard.' Promotor is Dr. Maarten Oosterlinck en medepromotor Prof.Dr. Frederik Pille.

 © UGent

In de aula van de Universiteit van Gent kreeg Alexander van der Gaag in 2012 de WVGP prijs uitgereikt door WVGP bestuurslid Dr. Filip Dekeersmaecker voor zijn Masterproef 'Monoclonale Gammopathie bij het paard' Promotor is Prof.Dr. Piet Deprez.

© UGent